کیوکوشین

آیا تا به حال نام کیوکوشین را شنیده‌اید؟ این رشته رزمی قدرتمند، نه تنها به شما قدرت بدنی می‌بخشد، بلکه روحیه و انضباط شما را نیز پرورش می‌دهد. کیوکوشین، که توسط استاد بزرگ ماسوتاتسو اویاما بنیان نهاده شد، بر مبارزات واقعی و فلسفه‌ای عمیق استوار است. در این مقاله، با تاریخچه، نام، فلسفه مبارزه، تمرینات روحی و کمربندهای کیوکوشین آشنا خواهید شد و درک عمیق‌تری از این هنر رزمی شگفت‌انگیز پیدا خواهید کرد.

کیوکوشین چیست؟ ریشه‌ها و بنیانگذار

کیوکوشین (به ژاپنی: 極真) یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین سبک‌های کاراته آزاد در جهان است. این رشته توسط استاد برجسته هنرهای رزمی، ماسوتاتسو اویاما (با نام اصلی چوی یونگ-ای) بنیان نهاده شد. اویاما که بین سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۹۴ میلادی زندگی می‌کرد، با تلفیق تجربیات خود و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته، کیوکوشین را به عنوان یک سبک منحصر به فرد و قدرتمند پایه‌گذاری کرد. او با هدف ایجاد یک هنر رزمی که هم قدرت بدنی و هم قدرت روحی را پرورش دهد، این سبک را معرفی کرد.

“کیوکوشین، راهی برای رسیدن به نهایت حقیقت از طریق قدرت جسم و روح است.”

نام کیوکوشین: معنای “نهایت حقیقت”

نام “کیوکوشین” از دو بخش ژاپنی تشکیل شده است:

کیوکو (極): به معنای «بالاترین، نهایت، قله».
شین (真): به معنای «حقیقت، روح، واقعیت».

بنابراین، کیوکوشین به معنای «نهایت حقیقت» یا «بالاترین حقیقت» است. این نام، فلسفه اصلی این رشته را منعکس می‌کند؛ یعنی تلاش برای رسیدن به بالاترین سطح از درک حقیقت درونی و توانایی‌های وجودی از طریق تمرینات سخت و انضباط.

گاهی این سبک را با نام “کیوکوشین کای” نیز می‌شناسند که “کای” (会) به معنای «گروه و انجمن» است. در این حالت، “کیوکوشین کای” به معنای «انجمن یا گروه نهایت حقیقت» خواهد بود که بر جنبه اجتماعی و تشکیل یک جامعه واحد از تمرین‌کنندگان تأکید دارد.

فلسفه مبارزه در کیوکوشین: قدرت، دقت و حفظ سلامتی

یکی از ویژگی‌های برجسته کیوکوشین، تأکید آن بر مبارزه واقعی در فاصله نزدیک و بدون عقب‌نشینی است. در این سبک، هدف این است که با ضربات متوالی و با حداکثر قدرت، مقاومت حریف را کاهش داد. اما نکته کلیدی اینجاست که در کیوکوشین، تکیه اصلی بر حفظ سلامتی توأم جسمی و روحی است. این بدان معناست که پیروزی به هر قیمتی بر حریف، در فلسفه کیوکوشین معنایی ندارد. هدف اصلی، تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه اخلاقی است.

کیوکوشین به هیچ وجه خشن نیست؛ بلکه اساساً خشونت و کیوکوشین در تقابلند. این سبک سعی در پرورش روحیه لطافت، افتادگی و بزرگ‌منشی در هنرجوی مبارز دارد. یکی از مفاهیم اساسی در روش مبارزاتی کیوکوشین، که برگرفته از مکاتب شمشیرزنی کهن ژاپن است، “ایکّن هیساتسو” (Ikken Hissatsu) یا «هر یک ضربه، یک هلاکت (یا نابودی/پیروزی)» نام دارد. بر اساس این اصل، هر تکنیک، هر جابجایی بدن، تنفس صحیح، حفظ تعادل، آرامش و نگاه هوشمندانه به حریف باید با کیفیتی اجرا شود که اولین ضربه، آخرین ضربه باشد و حریف را به کلی ناتوان سازد. این فلسفه نه بر اساس خشونت، بلکه بر اساس برتری صلح و پایان سریع جنگ بنا شده است.

ریشه اصول تنفس عمیق و قدرتی برای اجرای ضربات نفوذی در کیوکوشین، به تجربه اویاما از سبک کاراته گوجوریو (از مکتب اصلی ناهاته در اوکیناوای ژاپن) برمی‌گردد که بر ضربات به نقاط حساس بدن تأکید دارد. همچنین، ضربات چرخشی و بلند پا، و ترکیب دفاع و حمله سریع با دست در کیوکوشین، بیشتر برگرفته از سبک کاراته شوتوکان (از مکتب اصلی شوریته در اوکیناوای ژاپن) است.

استاد اویاما با ترکیب این آموخته‌ها و فلسفه‌های سخت و نرم، سرعت و قدرت، و همچنین تنفس‌های خاص (ایبوکی و نوگاره)، روحیه و فلسفه مخصوص به خود را در کیوکوشین دمید. او از زندگی شمشیرزن سامورایی مشهور، میاموتو موساشی، الهام گرفت و به درسی رسید که باعث دگرگونی زندگیش شد: عبور از ترس از مرگ و پذیرش درد و رنج مبارزه واقعی با تمام وجود.

تمرینات روحی و فلسفه کیوکوشین: فراتر از قدرت بدنی

کیوکوشین به شدت بر روی تمرینات تنفسی و استقامتی تأکید دارد. این تمرینات باعث می‌شوند که هنرجوی کیوکوشین پس از سال‌ها تمرینات مکرر، دارای اندامی ورزیده و روحیه‌ای آسیب‌ناپذیر گردد. در سبک کیوکوشین، تکیه اصلی بر حفظ سلامتی هم‌زمان جسم و روح است. در مبارزات کیوکوشین، پیروزی به هر قیمتی بر حریف مقابل معنایی ندارد. هدف غائی، تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه اخلاقی است.

کیوکوشین سعی در پرورش روحیه لطافت، افتادگی، و بزرگ‌منشی در هنرجوی مبارز دارد. این سبک به شما یاد می‌دهد که چگونه بر ترس، حسادت، کینه، خستگی و غرور غلبه کنید و به حقیقتی درونی دست یابید. حفظ تعادل، حفظ آرامش، نگاه پیوسته و هوشمندانه به چشمان حریف، و هر فریاد کیای (Kiai) و روحیه جنگندگی مبارز، باید با کیفیتی تمرین و اجرا شود که اولین ضربه در نبرد، آخرین ضربه باشد و حریف را به کلی ناتوان سازد. این فلسفه، که برتری صلح و پایان سریع جنگ بر مبارزه بی‌معنی را تأکید می‌کند، در نام “کیوکوشین” به معنای نهایت حقیقت، به خوبی نمایان است.

قوانین مبارزه در کیوکوشین: ایمنی و عدالت در میدان

کیوکوشین کاراته دارای قوانین خاصی برای مبارزات است که هدف آن حفظ ایمنی و اجرای عادلانه مسابقات است. این قوانین شامل موارد زیر می‌شود:

ضربه مجاز: ضربه پا به سر مجاز است، اما ضربه دست به سر و گردن به هر صورتی خطا است.
ضربات ممنوع: انواع شوتو اوچی (ضربه با تیغه دست)، نوکیته (ضربه با نوک انگشتان)، هیجی اوچی (ضربات آرنج) و جودان زوکی (مشت از شانه به بالا و به سمت سر و گردن) خطا بوده و می‌تواند منجر به اخراج شود.
خطاهای جدی: هر نوع ضربه به بیضه، ضربه عمدی از پشت به حریف، و ضربه به حریف به زمین افتاده یا نشسته، خطا محسوب شده و منجر به اخطار یا اخراج می‌گردد.
گرفتن و هل دادن: هرگونه گرفتن، هل دادن و یقه به یقه شدن خطا محسوب می‌شود.
سیستم امتیازدهی: ضربه به حریف که باعث ضعف او شود، اگر قبل از 3 ثانیه (3 شمارش داور) برپا خیزد، امتیاز وازاری (نیم امتیاز) و اگر نتواند برپا خیزد، امتیاز ایپون (کامل) یا ناک اوت محسوب می‌شود.

تأکید این سبک بر مبارزه واقعی از راه نزدیک و استفاده از ضربات متوالی با قدرت بالاست، در حالی که تمرینات تنفسی و استقامتی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند.

گسترش کیوکوشین: از ژاپن تا سراسر جهان

دوجوی مرکزی کیوکوشین، که “هونبو دوجو” نام دارد، در سال 1961 توسط استاد ماسوتاتسو اویاما در ژاپن بنیان نهاده شد. پس از درگذشت ایشان، کیوکوشین کاراته تقریباً بدون تغییر قابل توجهی در سازمان‌های مختلف و توسط شاگردان ارشد او راهبری و گسترش یافته است. امروزه، بیش از 300 سبک و سازمان مختلف به عنوان شاخه‌های کیوکوشین در سراسر دنیا فعالیت می‌کنند که نشان‌دهنده گستردگی و محبوبیت جهانی این هنر رزمی است.